در گذشته مردم روشناوند عمدتاً به کشاورزی و دامپروری و شبانی مشغول بودند. مایحتاج زندگی خود را از دست رنج خود و مبادله کالا به کالا با همسایگان خود به دست می آوردند. به دلیل وجود شرایط سخت در کسب روزی و درآمد، شغل های متنوعی در روستا ایجاد شد. تمامی اعضای خانواده در این شغل ها فعالیت داشته تا بتوانند مایحتاج زندگی خود را تامین کند. برای مثال این زنان علاوه بر اداره امور خانه و خانه داری به بافت قالی، قالیچه، پالان، پلاس، گلدوزی، تهیه در فرآوری لبنیات اشتغال داشتند. فرزندان نسبت به توانایی خود در این امور همکاری می‌کردند. گاهی در خانه به قالی بافی در کنار دیگر اعضای خانواده می پرداختند، گاهی برای چوپانی و کشاورزی همراه با پدر خود به فعالیت می پرداختند.
مردان عموماً به کشاورزی، دامداری من برخی از مشاغل سنتی خدماتی چون چوپانی، دهقانی، خرکاری ( جابه جایی بار به وسلیه الاغ )،نجاری، سلمانی، بقالی، دلاکی، بنایی، مقنی گری، حمامی، دشتبانی، آسیابانی و ملایی ( مکتب داری و آموزش قرآن و حدیث ) اشتغال داشتند و علاوه بر آن با خانم ها در امور خانه و مواردی چون قالی بافی، تهیه و تولید لبنیات همکاری می کردند.
مردم روشناوند عموماً در زمان فراغت بخصوص مردان در مکان هایی چون زیر ساباط ها و یا محلی معروف به سِر گِدال که شبیه به استخری برای ذخیره آب جهت کشاورزی می نشستند و در مورد مسائل روزمره کشاورزی، دام پروری و مسائل کشوری گفتگو می کردند.
منبع: امامی، محمود، تاریخ و جغرافیای روشناوند گناباد، چاپ اول 1388 شمسی، خراسان رضوی: نشر پشنگ
مطالب مرتبط:
خیلی عالی
۲۹ ارديبهشت ۹۸، ۲۲:۱۲
