زبان و گویش مردم بیلند نیز فارسی بوده ولی لهجه خاصی دارند که متشکل از لغات مهجور فارسی قدیم است. البته با وجود گسترش استفاده مردم از رسانه های جمعی و نفوذ فرهنگ شهری و ادبیات آن و نیاز و رقبت استفاده از آن لهجه شیرین و خاص بیلندی رو به فراموشی است. امید است که بیلندی ها دوستداران فرهنگ بیلند که دستی در پژوهش، شعر و ادبیات دارند در حفظ و ارج نهادن و انتقال این فرهنگ محلی بیلند که گویش و لهجه جزئی از آن است بکوشند.

برخی از اصطلاحاتی که در بیلند رایج است و بطور کلی مخصوص گناباد است: چِغُوک(گنجشک)، کلیژدک(غلیواج)، کُفک(جغد)، روِنجوک(موریانه)، گِزدُم(کژدم)و کلفچ(چانه)

از ضرب المثلهای رایج می توان به نمونه های زیر اشاره کرد:

چِلُو صَفی اَفتَور مِگَه دُو غاله(چلوصافی از آفتابه عیب جویی می کند و او را دو سوراخه می گوید)کنایه از کسی که خود دارای معایب زیادی است و از دیگران عیب جویی می کند.
از کُلُوخ برق بِجَس: کنایه از هنری که بر خلاف انتظار از شخصی پیدا شود
لُقمه دِخاردِ گُلُو وَر دِر: یعنی لقمه را اندازه گلوی خود بردار اشاره بآنکه از حد خود تجاوز مکن
دو قُرتِ نیم بَقی:یعنی اشاره به کسی که منت بی موقع داشته باشد
اُوقدِر بِنشَستِش که فریز دِ زیرِش سَوز شُو: کنایه از کسانیکه خوش نشین بوده و زیاد در مجلس می نشینند
دود از کُندَه وَرمِخزه:اشاره به توانایی فرد سالخورده و ناتوان.

مطالب مرتبط:

درباره دهستان بیلند		جغرافیا و جمعیت دهستان بیلند
لباس محلی مردم دهستان بیلند		آثار تاریخی دهستان بیلند