لباسهای امروزه که وا مگرفته از فرهنگ کشور های همسایه و استعمارگری است که روزگاری در ایران به سر می برده اند. این لباسها تفاوت های زیادی با فرهنگ، باور ها و حتی ویژگی های زیستی و اقلیمی ما دارند.لباس در هر جامعه نقس مهمی دارد به خصوص می تواند نشان دهنده روحیات، فرهنگ و باورهای هر گروه یا جامعه و یا حتی به آن جهت داده و به آن معنا بخشد.
لباس مردان
در جنوب خراسان از جمله لباس مردان بیلند بسیار متنوع بوده و به نسبت امکانات مالی متفاوت بوده است و به طور کلی شامل لباسهایی از جمله پیراهن، تُنبان، جلیغه، قبا لباده، سدره، خرقه، جبه، ابره، ارخالق، قارت یا ملکی، کلاه نمدی کرک، شب کلاه( عرقچین )، شال سر ( مندیل )، شال کمر، جوراب، پاتاوه (مچ پیچ) و … و پاپوش ها شامل گیوه ساده ملکی، کفش بیمرغی، کفش روشناوندی، کفش پورزاد و کفش گرگاوین بوده است.
لباس زنان
در دوران گذشته لباس زنان مجموعاً از شامل چندین قسمت بوده است از جمله : شلیته، شلوار، پیراهن، زیرپوش، شال سر، سربند، کلاهک، عرقچین، چادر، پیچه ارخالق و… کفشهای بانوان این سامان نیز در طول زمان دستخوش تحولات بسیار شده است که به برخی از آنها اشاره می شود : کفش های ساغری، کفشهای طبکی، کفش قوندره، کفش گیوه تخت آجین.
وضعیت پوشاک و نوع لباس در دهه اخیر بکلی فرق کرده و اکثر سعی می کنند بطور رسمی و معمول لباس بپوشند.
در گذشته پارچه هایی از جنس کرباس توسط زنهای روستا تهیه می شده است. اما این پارچه های قدیمی را تنها می توان در صندوقچه مادربزرگ ها یافت. زنان و دختران روستا پارچه ها را بافته، در دیگ های رنگ پخته و لباسهای خانواده خود را می دوختند.
مطالب مرتبط:
