به طور کلی مردم گناباد و روستاهای تابعه آن مانند اکثر ایرانیان به زبان فارسی در یکی از فروع زبان هند و اروپایی است و ریشه سانسکریت دارد تکلم می کند و دارای لهجه خراسانی می باشند.در لهجه روشناوند از حرف شین زیاد استفاده می شود معمولاً به آخر کلمات آن را اضافه می‌کنند. مانند:
بِرَفتِش: رفت خِبِدِش: خواهد بود اُمَدِش: آمد مَیَش: می خواهد مِیَش: می آید
نِدِش تِش: نداشت واستِندِش: گرفت ، خریداری کرد
برای مثال در جمله زیر به تکرار حرف شین توجه کنید.
حتما خِبِدِش، اگِر بِرَفتِش اُور واستُندِش بیِِش، ، اگر نِدِشتِش مِنیِش
در زیر به چند لغت محلی نیز اشاره می کنیم.
ضرب المثل های روشناوندی
بهشت به سرزنش نمی ارزد
منبع: امامی، محمود، تاریخ و جغرافیای روشناوند گناباد، چاپ اول 1388 شمسی، خراسان رضوی: نشر پشنگ
مطالب مرتبط:
|
|
آرش آخوندی روشناوند
۲۲ بهمن ۰۱، ۰۶:۲۹
جون منو دنیای من فقط شهرم روشناوند باعث افتخارمه که آخر فامیلم اسم شهرم هست جان جهان منی
محمدی
۲۹ ارديبهشت ۹۸، ۲۲:۱۰
