زعفران از دیرباز در ایران کشت می شده است.در تاریخ روبار زعفران از دوره هخامنشیان به چشم می خورد و در برخی از کتب متاخر نیز به آن اشاراتی شده است. در کتاب اشکال العالم که حدوداً در نیمه دوم قرن چهارم هجری قمری نوشته شده است آمده: "در حدود قائن گلی است ک ه به جهت خوردن به همه اطراف می برند" و در نزهة القلوب نیز به کشت زعفران در قائن اشاره می شود. در منطقه گناباد نیز سالیان بسیار دوری است که از آغاز کشت زعفران می گذرد و بعد از ممنوع شدن کشت خشخاش در 1315 به جای کاشت تریاک مردم رو به کاشت زعفران آوردند. در کتاب تاریخ و جغرافیای گناباد اثر تابنده آمده است که:" چند سال است زراعت زعفران نیز معمومل شده و محصول آن نسبتاً خوب است تریاک هم سابقاً از محصولات مهم گناباد بود و اخیراً که قانون منع کشت خشخاش به تصویب رسیده کاشت آن متروک گردیده است".
زعفرانکاری مهمترین منبع درآمد کشاورزان گناباد است که سالانه از سطح 3400 هکتار نزدیک به 23 تن زعفران برداشت می شود و قسمت های اعظم آن به بازارهای داخلی و خارجی صادر می شود.
زمان مناسب کشت زعفران اواخر شهریور ماه و اوایل مهرماه و زمان برداشت آن در حدود ماه آبان است. زمان برداشت زعفران به میزان سرمای هوا و مدت زمان سپری شده از آبیاری آن بستگی دارد.
منبع: مجتبوی، سید حسین، 1374 ( جغرافیای تاریخی گناباد )، مشهد : انتشارات مرندیز ، 1374.
مطالب مرتبط:
مهدوی
۲۱ ارديبهشت ۹۸، ۱۷:۲۶
