شعر محلی زیر سروده استاد اسفندیار فیاضی با عنوان "دیدی که چطو شو" است.
| نوروز شِدَه و رََخت و لباسا هَمَه نو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| جِیبِ بچِّه ها پُر نُخُود و نقل و کِنُو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| صحرا هَمَه پُر لَه لَه و باغا هَمَه پُر گل | خِــــــی چَه چَهِ بلبــــــل | |
| هَر کوچَه و هَر خونَه پر از عَطر و گُلُو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| بازارِ عروسو شدَه گرم و هَمَه خوشحال | از تاجــــــــــر و بِقّـــــــال | |
| رمّان بو و گل بو که وَ پیکان و پژو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| یَک ککُل و یَک تنگِ دِ رو سفرِه هَفت سین | بِد شانســـــی نسریــن | |
| لِنگِش دِهَم اِفتی و دِ رو سفره وِلُو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| مَستُم که بِرِی عید بِخِرُم تُخمَه و میوَه | هَم پِرهَـــــه و گیــــــــوَه | |
| از قِمّتِ جنسا دِ سِرُم روز چو شُو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| هِی داد مِزِنَه تاجِر و بقال حراجی | بِدبَخ شِـــــــدَه حاجــــی | |
| ای وعده وعُودا هَمِیِش پوت ریو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| وَر دُو شِدَه دی دُورِ مودَه بِچَّه، نِوَسَه | از اَنــــــــــدَر و خَصَـــــــه | |
| یَکِش دِمِرُو اُفتی و چَنتِه دِ جِلو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| یارُم به اَشَرَه کُت نُووِمو نِشو دا | قُرتِـــــــش که فِــــــرو دا | |
| تا چَش دِ زِدُم جیبِ کُت بِندَه چِپو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| یَک عِدَه داماد شُو و یَک عِده شو کی | یک چَنتِـــــه فِغــــــو کی | |
| یَک عِدَه بی پولِه دِلاشِن هَمَه او شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| سِر صُحب که اَفتُو به دَر اومَه و تِنُک شو | یَک کَمــــــه خُنُک شــــو | |
| چَند بِچَه پالَقِّ سیَه تو وَ پِتو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| از دیدِن رَخت نو و کوشِ نووِ مِردُم | دلهــــــــا کُنـــــه گُم گُم | |
| وَر رو دل مُستضعف بیچَره اَلو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| یک عِدَه جُفتَک مِزِنَه سِر خوش و شَنگول | جِیبــــــا هَمَه پُر پــــــول | |
| زخم فُقِرا سَر وَکی و غُصَه وَ نو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| یَک عِده از پُرخوری و خوشگُذِرونی | اوجــــــور که مِدونــــــی | |
| گویی شِکِماشِن هَمَه اَنبارِ پِلو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| یَک عِده از زورِ گرونی و نَدَری | با گِریَـــــــــــــــــه و رَزی | |
| دیُدم بِچِه هاشِن به خدا گُشنَه دِخو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| یَک بِچَه چِش سَگِه مِکی سَنگ پِلِخمو | از نیفـــــــــــــه تِنبــــــــو | |
| ریگ وَر کِمِرُم زَ وُ وَدَرکن و دِ دو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو | |
| "فیاض" مگف وَر زن و ور مرد یکایَک | ای عیــــد مبــــــــــــارک | |
| سر رشته کار خودشم کِشلِکِتُو شو | دیـــدی کـه چِطُــــو شـو |
منبع: فیاضی، اسفندیار، ای خوش او روزا، چاپ اول: 1385، مشهد : نشر پشنگ
مطالب مرتبط:
شاعر
۲۷ ارديبهشت ۹۸، ۱۳:۰۰
