قیدی گنابادی یکی از مشاهیر و شاعران منطقه گناباد است که نام او در کتاب تذکرة روز روشن ذکر شده است.در این کتاب او شاعری نامور و فردی خوش فکر معرفی شده است. این ابیات شعر را از او نقل شده است:
| تا به بزمنش پا نهادم سر نمیدانم چه شد | بی خبر گشتم ز خود دیگر نمیدانم چه شد | |
| دانه ی امید ما بی حاصلان در خاک ماند | آبیاری های چشم تر نمی دانم چه شد | |
| شب به یادش رخسار تو در بزم شراب | سوختم چندان که خاکستر نمی دانم چه شد | |
| *** | ||
| من از راه محبت رسم گردیدن نمی دانم | بکن هر جور می خواهی که رنجیدن نمیدانم | |
| ز من جان و ز تو ناز است و هر یک ناز راصد جان | در این سودا دلیرم بخل ورزیدن نمی دانم | |
| من قیدی صفت لایعقل عشق تو در عالم | که غیر از باده عشق تو نوشیدن نمیدانم |
منبع: تابنده گنابادی، سلطانحسین، تاریخ و جغرافیای گناباد، چاپ دوم ۱۳۷۹ شمسی،تهران: انتشارات حقیقت.
مطالب مرتبط:
نجفی
۱۸ ارديبهشت ۹۸، ۱۱:۴۵
